Öğrenmek lazım.Dahasını,hep daha fazlasını...

Beni hayallerime yaklaştırıcak güzel bi adım daha attım ben.Evet biraz daha yaklaştım kendime,biraz daha kaçtım diğerlerinden.
Çünkü ben gördüm ki,ben iyi olduğumda benimle birlikte iyi olan insanların sayısı hiç hiç az değil.Üzemem ben insanları göz göre göre.Sırf onlar için yine iyi olurum her gün.Hem de en gerçeğinden olan bi iyilik olur bu.

Önemli şeyler var.Ciddiye aldığım çok şey var.Dört elle sarıldığım...
Biliyorum,ben istersem yaparım.
Annem sadece bunu söyler bi başkasına,canı istesin yeter ki,yapmicağı şey yok o zaman...Delilikleride dahil buna :)

Zaman dediğimiz şey en tuhaf olanı.Hem en sadık olan hem en hain.Hem en zehir hem de en güzel iyileştirici...

Minicik bi korkum yok.Hiç bi şeyden.Hiç olmadığım kadar güçlü hissediyorum kendimi artık.Çok güzel...

Bi de şöyle bi gerçeğimiz var tabi atlamak olmaz,annemleri o kadar özledim ki.O kadar işte...

Keyif depoladım bol bol...Lazım oldukca bulup çıkarırım.

Öyle güzel ki hayatta bi insana sırtını tamamen yaslayabileceğini bilmek.
Gerçekten ama.
Ne olursa olsun yanında olabileceğini bildiğin,bi başkası için seni yarı yolda bırakmayacağından emin olduğun,sözüne-kendine-sana ve aranızda ki ilişkiye(adı her neyse artık o ilişkinin) sonuna kadar sadık kalabilen bi insana sahip olabilme şansı nasıl önemli.Ne kadar kıymetli...
Ben ne zaman istersem oldurdu o.Öyle yap böyle yap şu olsun dedi...Hep tuttu elimden.Hep kaldırdı beni.Ben bildim ki o hep var.En azından biz hayatta olduğumuz sürece.En gerçeklerden.Kardeş gibi...

Özlemiştim geldim gördüm.
Bu sefer ben değildim çok anlatan,o söyledi ben dinledim.
Ben tükettim çünkü,sıra onda...
Yine iyi geldik,yine sevdik,yine çoğaldık.Biliyorum.

Çanakkale hayatımda çok önemli dediğim şehirlerden.Bi o kadar da sevdiklerimden.
İyi ki geldim.Yağmura,rüzgara,zamana rağmen.
En kısa zamanda yine...
Belki de yanımda kocaman bi +1 mutlulukla.
Belli mi olur.?
Benim bildiğim bu,bana hiç belli olmadı... :)

Ne zaman eserse aklıma,alıp başımı gidebilme payım olsun diye...

oysa kimseden çıkartmadım öfkemi
saçlarımı uzatmak için kimseye
söz vermedim

kimseye yakın değilim inan.
susmaktayım...

uzağında değilim unutmanın.

öfke için geç vakitteyim
durup dururken bir yerde
karşıma çıkan rastlantıdayım
hafızasındayım eski bahçenin...

10.11.12

 

 



O günlerde tek hayali, bir dağda, bir orman kenarında, basit bir evde sakin bir hayat yaşabilmektir. Her şeyi terk edecektir. Cumhurreisliğinden de, siyasi işlerden de çekilecektir. Tam bir köy evinde, yerle beraber bir ocak önünde bağdaş kurup ateşi seyredecektir. Hasta yattığı odanın duvarında evvelce ona hediye edilen bir tablo vardır. Engin bir orman ve bir akarsu. Hepsi o kadar. Gözlerinin sık sık tabloya diker. Afet İnan’ı karşısına oturtu. Güçlükle, ama içten taşan bir hasretle konuşur:
“- Gidelim Afet, bir orman kenarına gidelim. Her şeyi bırakalım, şöyle basit bir ev. Ocaklı bir oda…”

Her yer griydi bugün İstanbul'da...

 

” Bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hayatını bir daha düzeltilemeyecek biçimde
içinde barındırır.
Bana kanatlarımı bıraktırdılar.
Bana ihaneti öğrettiler.
Başka haber yok.”

...Sonbahardır bu mevsim,kalbin nadasta...

        
Öyle çok acımasız ki öyle birdenbire ki
Az önceki çiçekler nasıl da diken diken
Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç

-Hasan Hüseyin Korkmazgil

 

Bildiğim gibi...

O kadar çok anlatmaya çalışıyorum ki.Her şeyi...Herkese.
Ne anlattığımın pek önemi yok.Sadece suskunluk olsun istemiyorum.Sessizlik olmasın istiyorum.Hep bi ses bi nefes olsun diyorum...Kahkahalar olsun,sohbetlere doyulmasın,güzel bakan gözler olsun etrafımda istiyorum.Özünde artık biraz neşe olsun diyorum yani.Ve görüyorum ki elde ettiğim zamanlar hiç hiç az değil...

Bi koşturmacadır gidiyo yine.Ya alabildiğine durgun zamanlara ya da olabildiğince koşuşturmalı zamanlara düşüyorum.Yine koşturmalarda,yine hiç kimseye yetişememelerdeyim.Kendime kalamıyorum çoğu zaman.Gülşaha zaman bulamadığım günlere denk düşüyorum.Belki en iyisi de bu diyorum ya,neyse.

Bu günüme,yanımdakilere ve belki yanımda olmayanlara,gülüşlerime,düşlerime,yapabildiklerime hep şükrediyorum şu sıralar...
Hayat dediğin bi ters bi düz.
Bazen tersi düzünden daha güzel bazen düzü tersinden daha sancılı.Çok zor oldu belki çok sancılı oldu ama bi öncekinden daha zor değil bazı şeyleri öğrenmem.Artık biliyorum,öğrenmemde kabullenmem de çok daha kolay.Her defasında bi öncesinden daha kolay...
Kolay.

-Bazı şeyler başka şekilde, başka yüzlerde, başka şehirlerde, başka hayatlarda başlamak için biter demek istiyorum bugün. Bir de yağmur gerekiyor içime.