3 Haziran 2011 Cuma

Sabahın yedibuçuğu olmasaydı bari...

Sabah saat tam olarak 07:24 ken hayatımda duyduğum en korkunç seslerden birini duydum ben.O kadar şiddetli bi ses oluşuydu belki o kadar korkutan...Yürekler bi hopladı ki anlatılmaz.Noldu bilin bakalım...Tavan çöktü tepemize!
Şaka değil,mecazi falanda değil gayet ciddi bi anlamda çöktü...Birazı benim tepeme,geri kalanı odanın orta yerine.
Sabah 6da yatmıştım oysa...Kaç gecedir uykusuzluğun üstüne bide çatı düştü başıma,hakkaten bi o eksikti...
Var bu aralar üstümde dolaşan bi kara bulut...Bi geçirirsem elime...
Sağ salim bi gidebilseydim evime...
Yine de şükrettik aman dedik kimseye bişey olmadı,iyiyiz hepimiz...

Günün en önem taşıyan iki cümlesi şunlardır efenim:
-Gülşah başını ört!(en az bi 10defa tekrarlandığından eminim)
-Noluyo lan!..
Çatının tepemize çöktüğü zaman herkesin beni koruma uyarısıdır.Geçsin tarihe...

Küçük bi karesini paylaşmak geçer içimden...Gerçi aklımdan silinmesi mümkün değil ama hadi olsun...

2 yorum:

  1. Korkunçç :((

    Çok çok geçmiş olsun, bu kara bulut da defolup gitsin tez zamanda...

    YanıtlaSil
  2. aaa inanmıyorum! görünmez kaza işte.. cık cık

    çok geçmiş olsun canım

    iyi ki size bir şey olmadı..

    YanıtlaSil