28 Eylül 2011 Çarşamba

gelmesin sonu heycanın:)

Zaman zaman bezdirdi,bazen de hep kurtardı bu şehir beni.Bazen yaka silktim,yeri geldi gitsem artık diye böğürdüm ortalıkta.Nasıl bi tezatlıksa bu...
Ama şöyle bi gerçek var ki,hiç bu kadar iyi hissettirmemişti,iyi gelmemişti.
Çok özlemişim İstanbul'u ben.

Öyle de güzel bi kıpırtı var ki içimde bu günlerde,ayrı bi heycan...
İster istemez tebessümlere,mide sıkışmalarına sebep:)
Korkuyorum ters bişey olmasından aslında,nazar değmesin diyorum hep ama...
Değer mi acaba?
Değmesin nolur,hiç olmazsa bu sefer...
:)

Evet.Benim batıl inançlarım var.Hele şu sıralar.
:)

20 Eylül 2011 Salı

Bir rüzgar eser pencereden...

Artık yavaş yavaş gelir oldu İstanbul'un sesi kulağıma...Beni çağırdığı belli.
Özledik birbirimizi sanki yine.Sanki değil,öyle...
Gitmeye az kaldığı şu zamanlarda bi koşturma var illaki.
Efendim taşınma telaşı pır pır eder içimi.
Onca eşya...
Aynı düzen...
Düşündükçe büyüdü aklımda...
Yurdumdan da haber uçtu geldi o konuda bi iç rahatlaması yaşadık hiç değilse.
Ama söyliceğim tek şey şudur ki,İstanbul'a alışmıyorum falan demek yalan.Öyle bi alışılırmış ki anlatılmaz.Yaşanır.
Yaşamak gerek zira.
Anlatılamayacağını çok uzun süredir çok sağlam bi şekilde tecrübe ettim efenim.
Hiç niyetlenmeyiniz,İstanbul'u yaşamamış birine İstanbul'u anlatabilmek hayal...
Neyse anlatmaktan geçtim artık,yaşamam gerek,budur tek düşüncem.

Günün şarkısını şöyle ilan edelim o zaman... :)

12 Eylül 2011 Pazartesi

Zamanın geçmek bilmediği...

Sağlıktan daha önemlisi yok.
Hem beden hem ruh!
Biri eksikse kötüsün işte,kıvırma hiç...
İkisinden de yoksunsan yoksun demektir.Öyle hissedersin zira.
Zor gelir.
İşte o an dönüp etrafında gördüklerin kadar olursun.O kadar varım dersin.Yerine göre iyi ki,yerine göre neden? dersin...
Koştura koştura gün kovalarsın.
Bugün bi bitse,şu gün bi gelse...Yarın daha başka...
İnanır mısın? Orası meçhul işte.İnanmaktır en büyük dileğin.Bazen dilek olarak kalır,bazense hoop içinde bulup kaptırıverirsin kendini.
O kadar an'a bakar.
Yine günün ezgisidir...
Manidar mıdır,bilemedim onu...

5 Eylül 2011 Pazartesi

Çıkıp imdat diye tepinesim var!

Tarih:1Mayıs 2011
Yazan:bizzat ben.
Aynanın önüne iliştirilmiş not:Bundan tam 1,5 ay sonra evime,şehrime gelişimin daha güzel günlerle birlikte olmasını dilemek ve düşünmek güzel.
Bu yaz en güzel yaz olsun.Kıymetler bilinsin.Neşemizde,sağlığımızda keyfimizde tam olsun...
Hemencecik gelmek ümidi...

Yaşamazken bile bu denli beklentilerim vardı bu günlere dair.O kadar güzel bekledim ben bu günleri işte.Ama her zaman olduğu gibi yine ama'lar var bir sürü...O kadar çok ki.
Çok direniyorum aslında.İnsanüstü diyemem belki ama ciddi anlamda Gülşahüstü bi çaba sarf ettim.Ama o kadar yoruldum ki.
Duyduklarım,söylediklerim,anlayamadıklarım, anlamak için inat ettiklerim,sessizliklerim,düşüp kalkmalarım bu sefer öyle bi üşüştüler ki başıma.Kurtul kurtulabilirsen.
Her kahkamın arkasında ağlayışlarım var bu günlerde.Baş edemeyişim var.Altından kalkamayışım var.Ama en beterinden bi bezginlik var...
Dünün kahkahalarına eşlik eden bugünün göz yaşları var birde.
Bu yazın bitmesi gerektiği düşüncesi ve deliler gibi gitmek isteği var.