30 Temmuz 2011 Cumartesi

Özet olsun.

Biraz önce ben canımı gönderdim Antalyalara.Kaç yıl önce kurduğu arkadaşlıklarının yanına,hasret gidermeye,eğlenmeye,gülmeye,partilere...Harika olcak biliyorum,iyi gelicek benim anneme.



Lise bi başkadır çünkü hele arkadaşlar en başkadır.Çok özlenir aslında,öyle uzun zamanların geçmesine gerek yoktur hiç;zira 1 ay içinde özlemiştim ben.Neden bitti yahu iyiydik biz demiştik hepimizde.Neyse ama arada buluyoruz birbirimizi işte o anlar kıymetlilerime ekleniyo hep.

Lise anılarımda hep var bu kız..Hep gülerek varız aklımda,hep saçmalarken ama deli gibi mutluyken...Hep dalga geçerken,kimseyi ciddiye almaz,sadece keyfimize itaat ederken.Hep çok severken.Hep yanyanayken.Hala da böyleyken.





Bi de şu kuzucan var...Hani hemen özlenen,yokluğu anında hissedilen.Çok uzun zaman oldu bitmek bilmedi şu ayrılık zamanıda.İple çekilmekte işin özü kavuşmaklar...İzmiiir çabucak gönder benim arkadaşımı ihtiyaç var çok yahu... :)
Belki depreşir iyice özler diye bi kaç resim koycam hemen gelir belkim :)




28 Temmuz 2011 Perşembe

gitmeli.

Çok bişey değil istediğim.Bi an önce yine gitmek,nefes almak ve belki unutmak.Mümkünse herkesi,herşeyi...

16 Temmuz 2011 Cumartesi

Acı bu.Anlatılabilir mi?

Hani büyüklerimizin şu anlattıkları,nefes almadan merakla dinlediğimiz,içten içe göğüs kabartan,cesur,özgürlüğüne düşkün bi milletin yaşanmışlıkları vardı bi zamanlar...Atamıza yaraşır yüreklerin yarattığı yaşanmışlıklar.
Artık duymuyorum bile...Çünkü onlarda artık pes ettiler.Anlatmaya gerek duymuyorlar.Umutları tükendi.Biz o anlatılanlara layık bile olamadık.Sustular en sonunda.Tükendi sesleri...
Şu olanları görüp duydukça o kahramanlık hikayelerine de inanası gelmiyor insanın,içi acıyor çünkü...Biz neymişiz de ne olmuşuz yahu denebiliyor anca.Nerden nereye gelmişiz.
Bu kadar kolay inanır olduk biz,kolayca susar olduk,sımsıkı kapatır olduk gözlerimizi...Ne gördük dedik ne de biliyoruz.Sesimizi yükseltmeyi zaten geçtim konuşmayı bile unutur olduk.
13 tane can gitti.13 tane gencecik asker.13.
Nasıl bi acıdır bu anlayabilmek ne kadar zor.
Çabalıyorum anlamak için,ne kadar elimden gelen,bilmiyorum.
Her duyduğumuzda gözümüzden akıveren yaşlar var,bu olanları inatla görmezden gelen sözüm ona "baştakilere" ettiğimiz lanetler var,kendi kendimize bi çıkar yol arayışımız var...
Ama en gerçeğinden boğazımızda bi yumruk içimizde kocaman bi üzüntü var...
Bu olanları görüp duydukça hala inatla umutluyum tabi diyebilmek o kadar zor ki...

10 Temmuz 2011 Pazar

Koşma.Düşersin... :)

Bana bi haller oldu yine.Staj falan yapar oldum gönüllü gönüllü...Bi yerden başlamak lazım dedik tuttuk bi ucundan.Fena değil şimdilik işallah hep devam eder böyle.
Bide öyle bi hallere geldim ki nasıl anlatmalı bilmem...Sağ bileğimde bi sargı,sağ dizimde bi sargı,sol dizimde bi sargı bezi.Yok kamyon falan çarpmadı efenim düştüm sadece :)
Ama şimdi doğru söylemek lazım sağlam bi düşüş oldu öyle yarım yamalak değil yani.Bi iş yaptım onunda hakkını verdim yine:)
Neyse daha kötüsü de olabilirdi,geçmiş oldu yine.Ucuz atlattım diye teselli buluyorum.
Demek ki neymiş,öyle hoplayıp zıplarken başın dönerse durmak gerekirmiş.Koşmaya çalışmamak gerekirmiş.Çalışırsan da böyle tepe taklak olunurmuş.
Dikkat edin kendinize lütfen..Aman ha hele ki koşmaya falan hiç kalkışmayın gece gece,emi...

5 Temmuz 2011 Salı

iyi ki geldin tatilyaaaz:)

Hani benim üstümde,tepemde,sağımda,solumda artık işte ne derseniz;bi nemrutluk vardı ya...Gitti efendim.Ziyaretin kısası makbul dedi,rahat bıraktı.Şükür...
Annem her daim yanımda ya,kafam rahat,keyfim yerinde...
Hadi şunu yapalım,hadi bundan yiyelim diye diye sarıyoruz ona buna...
Sabahları fırına gidip taze taze ekmeğimizi alıyoruz keyfimiz daha bi yerindeyse simitte sıkıştırıyoruz araya koklaya koklaya...Eve gidene kadar didikliyoruz ucundan kenarından...Hep sevdim eve götürdüğüm o ekmekleri tırtıklamayı ben,annem her daim suç ortağım benim onada uyar oldu.Kemire kemire ekmekleri,geliyoruz eve...Çayımızın fokurtusu var kapıyı açtığımızda sadece...Sonra annemin tıkırtıları...Sonrası da uzuuun süren bi kahvaltı...Duyanları özendirip,inleten cinsten... :)
Böyle başlayan güne keder,sıkıntı yakışırmı peki?Yakışmaz tabi ki...Sonrasıda aynen bu tadı veriyo bize...Kahvelerimiz hergün daha mis kokulu,tavlamız hergün daha kahkahalı bizim.An itibariyle tahtaya vurmuş ve dilimi ısırmış bulunuyorum ben.
İşin özü;keyfimiz yerinde efendim,hepinize en bolundan gönderililebilir,duyurulur :)

2 Temmuz 2011 Cumartesi

Bi nemrutluk ki...

Evime geleli bi haftayı geçti,bitti artık misafirlik.Ben geldikten 3 gün sonra ablamı uğurladık bu sefer İstanbula.Boş bırakmamak lazım dedik...Eğitim için 3 hafta orda olması gerekti.Giderken benim küçük kızımıda götürdü...Bende annemlerin bilgisayarına kaldım böyle...Bi elim eksik gibi,aradığımı bulamıyorum,kuracak cümle bulamıyorum bişey bulamıyorum sanki...
Neymiş,alışmış kudurmuştan betermiş.Elinde olanında değerini bilmezmiş böyle mızıklarmış... :)
O değil tabi dert...Bende bi huysuzluk ki aldı başını gidiyo.Ona buna saydırasım var.Saydırmıyoda değilim ya gerçi,bomba gibiyim resmen :)
Geçicektir tabiki biliyorum onu ama zamanı konusunda bişey söylemek sanki pek olası değil.O yüzden koyvermek lazım gelir diyorum ben... :)