gelmesin sonu heycanın:)

Zaman zaman bezdirdi,bazen de hep kurtardı bu şehir beni.Bazen yaka silktim,yeri geldi gitsem artık diye böğürdüm ortalıkta.Nasıl bi tezatlıksa bu...
Ama şöyle bi gerçek var ki,hiç bu kadar iyi hissettirmemişti,iyi gelmemişti.
Çok özlemişim İstanbul'u ben.

Öyle de güzel bi kıpırtı var ki içimde bu günlerde,ayrı bi heycan...
İster istemez tebessümlere,mide sıkışmalarına sebep:)
Korkuyorum ters bişey olmasından aslında,nazar değmesin diyorum hep ama...
Değer mi acaba?
Değmesin nolur,hiç olmazsa bu sefer...
:)

Evet.Benim batıl inançlarım var.Hele şu sıralar.

:)