15 Şubat 2011 Salı

Evet takipteymişiz... :))

Kaç yaşına gelirsem geliyim "babam benim peşimi bırakır mı acaba?" düşüncesinden sıyrılamıyorum...Aslında sıyrılmak istiyor muyum tam olarak orasıda muamma...
Bu olay sürdükçe ben hala bu evin en miniğiyim...Tekne kazıntısı işte...En nazlısı,en haksızken en haklısı ve bunlara ek en cırlak sese sahip yegane varlık...Evet harika.
Gözdeyle kolkola yolda yürümek başlı başına bi eğlencedir benim için...Bi o yana bi bu yana dediklerinden...Kahkahalar eşliğinde...Ona buna sataşa sataşa...Hem konuşup hem yürüyüp hem dedikodu yapıp kahkahalar atıp hemde vitrinlere göz atmak genelde yapılan...Zor tabi onca işi yapmak:) Ama 10 yıldır hiç bıkılmadı bunları yapmaktan.Belkide hep kolkola olduğumuzdan...
Neyse,yine kolkola kakara kikiri yürürken bişeyi kaçırmışız bugün gözden...Neyi mi kaçırmışız?Babamı...Oda sağ olsun hiç üşenmemiş,düşünmemiş düşmüş peşimize...Cafede almış soluğu arkamızdan...Beynimde yankılanan bi ses ve ona eşlik eden "ben bu sesi tanıyorum yahu!" düşüncesi...
-Napıyosunuz kızım?
-İyi baba napalım oturcaktık hayırdır sen napıyosun :)
-Ama sen beni görmedin?
-Eee baba görmedim diye kendini göstermeye mi geldin evde dörüşürdük :)
-Napıyosunuz diye bakmaya geldim:)(kocaman bi gülümseme var yüzünden bunu söylerken...)
.
.
.
Daha uzayıp giden bi konuşma var sonrasında...Neden mi?Üçümüzdük masada da ondan...Ben,en iyi arkadaşım ve babam... :)
Hala merak edilmek güzel.Tabi bunun boyutu sapmadan,aşırıya kaçılıp kalpler kırılmadan...


Neyse günün sonunu merak edenlere söylemek gerek...Gözdeyle ben önde babam arkada arabaya binip tıpış tıpış evlere geldik.Gözde evinin önüne kadar bırakıldı,bende kuzular gibi tin tin evime geldim...


Gün içinde deli divane Gözde'nin Anıl'ını aramayı geçiyorum!
Ufacık Burdur'da minicik Anıl efendiyi bulamadık ya ben ne diyim bize...Ah Gözdee...Benim kör arkadaşım...Tanıdığım en miyop insan...
Bi insan aşık olduğu bi çocuğu burnunun ucundayken,omuzları birbirine değerek geçerken yanından nasıl olurda görmez nasıl olurda fark etmez sorarım sana be arkadaşım... :))


Bitanecik ablamın düğününden aklımda kalan güzel fotoğraflardan bi tanesi bu...Sanki kıyılan nikah bizim...Öyle bi havamız var :)

2 yorum:

  1. Allah ayırmasın. İnşallah her zaman bu fotoğraf karesindeki gibi mutlu ve umutlu bakarsınız hayata.

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim aynen gönderiyorum o iyilik perilerini sanada sevdiklerinde hep umutlu bakabilmen için hayata :)

    YanıtlaSil