29 Ekim 2011 Cumartesi

felsefedir bu.!

”Olay şu ki; hayatımda yaşadığım her şeyi kendi başıma yaşıyorum. Her bir şeyi. Canım sıkılınca kendim baş etmek zorundayım. Ağrılarımla kendim uğraşıyorum. Okulda başarısız olduğumda sonucuna ben katlanıyorum. Birinden hoşlandığımda benim karnım ağrıyor. Yalnız kaldığımda ben yalnız kalıyorum. Bütün her şeyi kendi başıma göğüslemek zorunda kalıyorum ve değil bu sürede yanımda olmayanların, yanımda olanların bile söz hakkı bir yere kadar var. Çünkü bana olan her şey beni ilgilendirir. Keşke acımı benim kadar çekebilecek ya da yalnız kalıp içimi sıkıntı bastığında bunu fiziksel ve ruhsal olarak benimle hissedebilecek birileri olsaydı. Gerçekten. Keşke olsaydı ama öyle bir şey tabi ki yok. O yüzden ne yaptığım gerçekten kimsenin yargısına kalmıyor üzgünüm. Üzgün değilim gerçi sadece cümlenin sonunda bir üzgünüm yerleştirince havalı oluyor.”
                                                                        
                                                                              :)(:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder