O günlerde tek hayali, bir dağda, bir orman kenarında, basit bir evde sakin bir hayat yaşabilmektir. Her şeyi terk edecektir. Cumhurreisliğinden de, siyasi işlerden de çekilecektir. Tam bir köy evinde, yerle beraber bir ocak önünde bağdaş kurup ateşi seyredecektir. Hasta yattığı odanın duvarında evvelce ona hediye edilen bir tablo vardır. Engin bir orman ve bir akarsu. Hepsi o kadar. Gözlerinin sık sık tabloya diker. Afet İnan’ı karşısına oturtu. Güçlükle, ama içten taşan bir hasretle konuşur:“- Gidelim Afet, bir orman kenarına gidelim. Her şeyi bırakalım, şöyle basit bir ev. Ocaklı bir oda…”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder