Boşverin...

boynum yanıyor arada, birilerinin parmaklarını hissediyorum. ölümlerine üzülmediğim insanların ruhlarını rüyamda gördüm, bana kızıyorlardı. onların elleri mi dersiniz.. umarım öyledir, ya yaşayan eller olsaydı..

insanların dehşete kapıldığım hallerini anımsıyorum, acımasızlardı ve şimdi ben acımasız halimi kötülükten sayıyorum. yapmamalıyım.
sevgi hissetmiyorum, ne onlardan ne onlara.. bunun verdiği his şöyle; özgürsün!. ama sadece bir his, ruhun bedeninin içindeyken nereye özgürsün..

acı derini işler, derin için içidir. başkası onu asla bilmez, sen de zamanla unutursun. iç içe duvar doludur insanın ruhu, birini yıksa diğerine gücü kalmaz.
ondan diyorum daha kendinizi bilemezken, dışınızdakileri bildiğinizi sanmayın. birinin kaç kat içine inebilirsiniz, birini kaç kat içinize davet edebilirsiniz ki..boş verin, hayat nasılsa doldurur.