Evet bazı hikayeler bazı zamanlar yarım kalmalı.
Çok zor da olsa yerleşen bi fikir bu beynime.Ama sonunda oturan bi düşünce...
Aslında düşününce,biten hikayeler acıtır bi yerde minicik de olsa içini insanın.Hani demem o ki,biten hikayeler lazım mı değil mi? Bunu bilmek lazım.
Sevmiyorum bitişleri.Bu yüzdendir bazı kitapların sonuna gelmemem,bitirmemem...Tuttuğum defterlerin sonuna hiç varmamam...
Hikayelere denk yarım kalan,yarım kalmış insanlar var benim hayatımda...
Belki de çoğu zaman kendi kendime düştüğüm ikilemlerdir bu yarım kalışların sebebi sadece...Belki tek yanlış sahibi kendimim de bilmek istemiyorum inatla...
Çünkü ben kendime ne zaman sevme sakın desem,aşka denk düştüm...
Ne zaman uzak dur desem içimde taşıdım...
Ne zaman güvenme desem kendimi emanet ettim...
İyi ki dememe sebep olur mu yoksa keşkelerime yeni bi keşke mi olur onun cevabı sadece zamanda...
Belki yine kırılma sebebi belki geçmiş kırgınlıklara yeni bi ilaç niyeti.
Sorgulamayalı,yargılamayalı çok oldu.
Herkesi kendi oluruna bırakmayı öğreneli de çok oldu üstelik...
Her neyse...
Şimdiye kadar olduğu gibi bundan sonra da sadece boşvermeye,gülüp geçmeye devam diyelim o zaman inatla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder