Baş edemezken.

Eskisi gibi değil mi bazı şeyler...Ya da şöyle söylemeli,hep "eskisi gibi"mi olmak gerek,öyle mi yaşamalı...Yapamıyorum bunun ayrımını.Alınan tadlar değişince her şeyin büyüsü bozulur mu sahiden?
Çok konuşasım yok artık.Bi durgunluk,sessizlik var tepemde.Eskisi gibi değilim yani.
Kötü haberler,serzenişler,sızlanmalar,sitemler duyasım yok mesela birde...
Kendimle baş edemezken,başka şeylere yetebilmek pek olası değil sanki.
Diyorum ya,hakkaten eskisi gibi değilim ben.

O zaman fark edememişim ben bu güzelliği,kendimi affettirmek için bu fotoğrafı çektiğim yeri tekrar  görmek var bide içimde...O kadar işte sadece.