18 Mayıs 2011 Çarşamba

Kaç parantez...?

Gece yarısı uyanmak,hayata parantez açmak gibidir.Her şey durmuştur;zaman durmuştur,işler durmuştur,bütün oyunlar durmuştur...
Hiç bir şeyi kaçırmayacağını,hiç bir şeyden geri kaçamayacağını bilerek bunun rahatlığı içinde sakin ve telaştan uzak,düşünürsün...Bu bazen keyiflidir...Aşıksan ve sevdiğinin seni sevdiğini biliyorsan,onu düşünürsün.Oda seni düşünüyordur,bilirsin...Hayaller kurarsın.Sessizliği ve karanlığı istediğin seslerle ve renklerle doldurursun...
Ama evin içi mutsuzlukla doluysa,gece yarısı uyanmaları insana acı verir...Zaman geçmez ve acılar uzar...
Gelip seni kurtarsın diye uykudan medet umarsın...


 
(minik Osmanın koca laflarından... :) )

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder