Nası olduğunu bilemez ya hani bazen insan.Aslında buruktur,kırıktır bi tarafı ama iyi de hisseder...Öyle olmalı der çünkü.
Ama hassaslaşır gittikçe...Daha bi kırılgan olur.Dokunduğu herşey canını yakar hale gelir.
Bıraksan tüm gün yataktan çıkmak istemez,ama aynı zamanda sıkılır tavana bakmaktan,bi sağa bi sola dönmekten...Döndükçe düşünmekten,düşündükçe yorulmaktan bıkar...
Öyle günler olur hani bazen...
Öylesine oluverir işte.
Olur demi?.
...Ter içinde uyandı.Görünmeyen iplerle bağlandığı yataktan kendini ayırmak için,ona dayanılmaz ve ümitsiz gelen bir çırpınma,bir hayata dönme isteğiylekıvranıyordu;ya da kıvrandığını sanıyordu.İçinde bir yerde,artık hiç hareket edemeyeceğini hissediyordu.Gene içinde bir yer,bir duygu,kendini bütünüyle bırakmasına engel oluyordu.Bir kıpırdayabilse tekrar yaşayacaktı.Birden,bir oluştan başka bir oluşa geçmenin ölçülemeyen süresi içinde kendine geldi.Hiçbir şey düşünemedi.
Bu yazıyı kendin mi yazdın? Çok güzelll :)
YanıtlaSilNot: Blogta belirli bir tecrübeye sahipsin gördüğüm kadarıyla. Benim de bloguma bakıp, eksiklerim varsa ya da eklemek istediğin bir şeyler varsa bunları bana iletirsen çok memnun olurum. Teşekkürler.
teşekkür ederim alttaki pembe yazı oğuz ataydan:))
YanıtlaSilsende kendine has cici bi blog kurmuşssun hayırlı olsun:)
esksik söylemek haddim değil,bence gayet sade ve net güzel bi blog,görüntüden çok paylaşımlarla ilgilenen bi insanım ben o yüzden umarım hep güzellikler olur paylaşımların:)