Resmen hasretim uykuya hasret...
O nasıl bi hızdı bende ki,o ne çeviklikti bence görülmeye değerdi...Her defasında kendi rekorumu kırıyorum bu konuyla alakalı.
Hiç unutmam,bide böyle koştura koştura 7 dakikada okulda bittiğimi biliyorum geçen zamanlarda bi yerlerde...
Her neyse.
Bitirdim ya şu iki günü,bişey demiyorum.Kocaman bi hafiflik var üstümde.Azcık kaldı özlemleri bitirmeye :)
Hayatımın hiç bi döneminde bu kadar hızlı düşünüp bu kadar seri hareket etmedim ben.Ve pişmanım neden daha önce başlamamışım hayatla birlikte koşturmaya diye...Ama nerden dönsek kar deyip devam ediyoruz evet.
Bu zaman diliminde gördüğüm en güzel şey de şudur efenim,annemin yine harika bi insan olduğu ve benim hala eşsiz dostlarımın olduğudur.
Bu kadar destek,anlayış ve moral kaynağı olabildiler ya bana her gün,minnettarım sadece.
O kadar kıymetliler.
Hala şanslıyım ben...
Uzun zamandır bekliyorum böyle bi hafiflikle hiç bişey yapmadan durmayı.
Ama beni bi tık daha iyi hissettirecek şeyi çok iyi biliyorum şu anda ve hemen başlatıyorum o bi tık adımı...
:)
İyi ki bu kadar özel kalabilen şeyler yaratıyorum kendime ben,iyi ki...
Mathilda: Eğer bana yardım etmezsen bu gece ölebilirim.
Bu gece ölmek istemiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder