3 Ocak 2013 Perşembe

Bana bir masal anlat baba,içinde İstanbul olmayan...

İnsan zor durumda kalmadan bilemiyo aslında ne kadar güçlü olduğunu ya da olabileceğini...
Başka hayatların acısından kendine pay çıkarması,o acıyı görüp kaçması ya da o acıyı da birlikte taşımaya girişmesi...Hepsi aldığın nefeste verdiğin acıda belki...İnsanların değerini bilebilmekte...Kıymet verebilmekte,vefa dediğin şeyi hayatının bi köşesine iliştirebilmekte...
Anlamak için yaşamak gerek.
Hissetmiş olmak gerek.
Azcık da olsa görmek,belki gözyaşı dökmek gerek...Sadece kahrolarak değil mutluluktan kırılırken de akıtmak gerek o yaşları.
Sonuna kadar,en ucuna kadar yaşamak gerek işte...
İkisinin de hakkını vererek,bilerek,dokunarak,keşfederek...
En başta kendini,kendi sınırlarını bularak bakmak gerek...
Yanındayım derken,yarın gerçekten onun yanında olarak,diğerlerinin sana kızacağını bildiğin halde dünyayı karşına almayı göze alarak...
Bazen davul zurnayla karşılayarak,bazen de sessizce çıkıp gitmeyi bilerek vermek lazım o değeri,hak ettiği ölçüyü herkesten önce görerek...
Bazen konuşmak yersiz,anlaşılmayacağını bilip konuşmaktan vazgeçerek dile gelmek gerek...

O kadar büyüdüm ki ben 22.yaşımda.O kadar çabuk döndü ki dünya,engel olamadım durup düşünmesine,yavaşlatamadım bile...
Ama görüyorum ki,hala kocaman bi tarafım insan kalabildi...
Bütün olan biten beni daha da insan yaptı belki.

Ne zaman olsa dinler söylerim...
Bi yerde okumuştum;bi bakmışsın saat üç,bi bakmışsın saat hiç...
O kadar işte,zaman önemini yitirir,saat  sabahın beşiymiş öğlenin üçüymüş umrumda olmaz.
Doğruluğuna inandığım her şeyi sırtladığım gibi bu güne kadar,bundan sonrada devam ederim,yolumdan şaşmam.
Ama kocaman bi farkla,inandığım şeyleri alırken omzuma kimin ne olduğunu bilerek,ne için nelerden vazgeçtiğimi görerek atarım adımlarımı.

Demem o ki,ben yanındayım.Sen de gör kimin neye değip değmediğini ve ferah tut yüreğini.
Belki hayatının en zor zamanları olduğunu düşündüğün bu zaman dilimi,huzurlu zamanlarının başlangıcı sadece.İnan bana dahası değil...
Bunu çok iyi biliyorum.İçimden bi ses seninle olmamı ve her şeyin iyi olacağını söylüyo.(Uzun zaman sonra ilk defa dile gelmesi de tuhaf sanki.)
Gecenin bi körü nerden coştun böyle dersen eğer...
Deme olur mu.?
Gerçekten anladığımı bil yetsin.




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder