403

Az önce Anıl'la mutfakta bulaşık yıkarkende onu dedik;nası geçcekti yurda ilk geldiğimizde bu zaman denen...Nası bitcekti bu yurtta günler,onca insanın içinde nası rahat edilcekti...Nası mutlu olunup,nası ağlancaktı...Hepsi muammaydı.Hepsi korkutucuydu...
Ama öyle olmadı,bizim için ilk günlerle sınırlı kaldı en azından o korkular.Biz yarenlik etmeyi hemen öğrendik,hemen ısındık birbirimize daha da ötesi bağlandık kısa bi süre sonra.Çokda sevdik işin özü...Kardeş dedik,başka bi ortamda bizden bahsederken"ailece"dedik.Odaya geciktiğimizde nerde kaldı bu kız,çok geç oldu diye endişelendik istemsiz...Çok güldük,çok paylaştık güzel yaşadık kısacası...
Bu yıl eksilme telaşı var içimizin bi köşesinde...Ekipten mezun olmalar söz konusu.Düşününce içim öyle bi tuhaf oluyo ki görmeyin...
Eksilmek hep zor...
Az önce kadehlerimizi tokuştururken bulduk birbirimizi yine.Gizli kaçamakları hep sevdik biz,gizli saklı işler karıştırmak hep mutluluk getirdi bu odaya...
O değilde,çok seviyorum hepsini de.O kadar özeller ki,o kadar kıymetliler ki...iyi ki varlar,çok önemli!
Hafif bi baş dönmesiyle yazılmıştır efendim.Biraz içsellikler de söz konusudur.Bu gecelikte böyledir,napalım...

Onlarla yapılan herşey bi başka tatlı,hep... :)