Ben hep fazlasını istedim çünkü,bitmedi gönlümden geçen şuda'lar,buda'lar...
Göklere uçurmak geçti gönlümden her seferinde,bulutların üstünde onunla dünyayı turlamak falan düşündüm,o derece uçtum yani hep...
Bu kadar özel bi insan tanıma şansını bana verdiği,gönlünü bana açtığı,kalbime can kattığı için...
Ne zaman günüme bi nefes istesem en derin nefesim olduğu için...
Hep dinlenip kendime gelmem için sabırlı bi liman olduğu için...
Bana hep o ışıl ışıl sıcacık gözlerle baktığı,içimi ısıtıp beni kendime getirdiği için...
Bu kadar koşturmanın içinde herşeyin hakkını vere vere yaparken,anneliğin hakkına en büyük torpili geçtiği için...
Ağlaya ağlaya onu aradığımda telefonu kapatırken yüzüme kocaman bi tebessüm yerleştirmeyi başarabilen yegane varlık olduğu için...
En keyifli kahve sohbetlerini yarattığı için...
Hep kendimden bahsediyorum ama benim "annem" olduğu kadar hayatımda ki biçok alana yetebilidiği,
beni var edip,nefes almama sebep olduğu ve beni yanına aldığı için...
Ama en başa dönüp,bu dünyaya geldiği ve benimle olduğu için...
Her şey için...
En kocaman teşekkür annem.
İyi ki doğdun sen...
İyi ki varız...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder