1 Aralık 2010 Çarşamba

O iğne sessizliği,bir terzi ağzındaki...

Yorgunum bugün çok çok fazla.Alışık olmadığım bi tempoda geçen bi gündü sanırım.Sabah erken kalkmak benim harcım değil bunu bilir bunu söylerim...Bahanem hazır zaten günler öncesinden..-İkinci öğretimim arkadaşım ben! :)Yetmez mi?
Şu akbil olayı yok mu...Ömür törpüsü resmen.Bu ikinci gidişimdi.Bi öncesi mi?Sabahın 6sında düşmüştük yollara.Alabilmiş miydik peki?Ellerimiz bomboş...Ağzımız onca küfürle dolu bi halde dönmüştük işte.Ama bu gün hırs yaptım hırs.Gerçi bunca zaman bekledim biraz bıksın şu insanlarda bize sıra gelebilme ihtimali doğsun diye.Azmin zaferidir bu :)
Sonrasında içtiğim hindistan cevizli sıcak çikolatanın tadı bu denli güzel gelmezdi belki onca yorgunluk olmasaydı.Gerçi yanımda olan dostların payını göz ardı etmem hiç.Onlarla yapılan herşeyde alırım o güzel tadı ama emek verdik,sabrettik hepimiz,-du bakalım -hadi bakalım deyip sırtımızı sıvazladık ya budur işte aslolan :)






Ben, ille varım dersen,bir gün pusuya düşersen,insanları sevmek
Büyük hüner...



Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl,gerçek'ten, güzellikten, yüğitlikten,
payına düşeni alabilmişsen,
vermişsen, payına düşeni;gerçek için, güzellik için,
gücüne karşı konmaz,korkusuz, direnirsin...
Bilirsin,bir kere korku düşerse adamın içine,bir kere koparsa sevdiklerinden,
mümkünü yok,gitti gider...

Söner gözlerinde güzelim ışık,kararır, çirkinleşir yüzü.
Önceleri, utanır belki,sonra vız gelir,umurunda olmaz dünya.

İnsanları sevmek büyük hüner,
İnsanlarla beraber! ...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder