4 Aralık 2011 Pazar

"Haklıydı ; insanlara bakmayı unutmazsan aslında ,hiç korkmazsın."

"...Önce onu yıkadılar.Kanla tutam tutam yapışmış açlarını çözdüler.Zeytinyağı sabunlarıyla köpürttüler ellerini,elleriyle gövdesinden köpükleri sıyıra sıyıra yıkadılar,çocuklarına yaptıkları gibi temizlediler onu.Sulardan alıp sulara akıttılar.Anlamadığı bir dilde acıdılar ona,sevdiler,güldürdüler.Başka bir hayatın kapısından üzerinden sular döke döke geçirdiler.Hep birlikte tek bir kocaman,etli butlu kadına dönüşerek anneni geri,hayata çağırdılar.

Çakıl taşı gibiydi çünkü annen;kamptaki kimsenin daha önce görmediği türde bir çakıl taşı.Durmuştu.Kanı bile durmuştu.Kadınlar bu işlerden anlarlar,kanı,elleriyle ısıta ısıta yeniden akıtırlar.Öğrenmezler,kadınlar avuçlarının içinde bu bilgiyle doğarlar.Küçük kız çocukları bu yüzden hep tedavi edecekleri bir şey ararlar.

Sonra saçlarını taradılar.Sanırım kadınlar birbirlerini saçlarından iyileştiriyorlar.Tel tel,uç uca bir şifa çemberi kuruyorlar.Onları izledim.Annenin uzun,siyah saçlarını,aklının içindekileri sıyırıp alır gibi çöze çöze,tuta tuta taradılar.Belki de bu yüzden kadınları yok etmek isteyen kadınlar tarih boyunca önce onların saçlarını kesiyor.Saçsız bir kadının tutulacak yeri kalmayacağını,artık iflah olmayacağını biliyorlar."

Ece TEMELKURAN-Muz Sesleri


Dün gece sessiz sessiz ağlamama sebep şu üç paragraf...
O kadar hissedilir bi durum ki bu.Bilmiyorum bi başka zaman okuduğumda da bu kadar sarsar mı ama dün gece yarattığı sarsıntı oldukça şiddetliydi...
Sık sık bişeyler paylaşacak gibiyim bu kitaptan sanırım.
Fazlasıyla etkileniyorum çünkü...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder