Artık daha sakin daha suskun duruyorum belki ama izliyorum.İçime bekle diyorum,dayan.Sonu güzel olsun diyorum her adımımda.Dua ediyorum.
Ama -Dünden huzurlu muyum ben? diye sorduğumda aldığım cevaptan mutluyum sanırım...-Huzur...?
-Sanıyorum ki bir sonbahardan bir sonbahara 'ne çok ' şey gördü gözlerim. Oysa az birşey duruyor elimde...Bıraktığı tortu parmak izime yerleşiyor şimdi.Gördüklerimin hepsi beni 'ben' yapıyor...'Ben' olma maceramı seviyorum...Her şeye rağmen!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder